ΛΑΡΙΣΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ "ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ"

Eίναι φανερό, πως ζούμε μία πρωτοφανή επίθεση σε θεμελιώδη δικαιώματα για τα οποία χύθηκε άπειρο αίμα για να κατακτηθούν.Ποια είναι όμως η αντίδραση της κοινωνίας ? Υπερασπίζεσαι φίλε μου, και καλά κάνεις, αθώα παιδιά, πόσοι όμως μέσα στην κοινωνία μας τα θεωρούν αθώα ? Δυστυχώς, τα ΜΜΕ έχουν πετύχει να σπείρουν στην κοινωνία τη διχόνοια, την έχθρα και τον κοινωνικό αυτοματισμό, τον φιλοτομαρισμό και την καχυποψία.Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, και με δεδομένο ότι ένα άλλο ισχυρό χαρτί, η Παιδεία, βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της αστικής τάξης, τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε ? Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ο κόσμος κάποια στιγμή θα εξεγερθεί γιατί δεν θα αντέχει άλλο την φτώχεια και την καταπίεση, δεν θα προκύψει (κατά τη γνώμη μου) ένα σοσιαλιστικό κράτος, που δεν θα είναι άλλωστε καν ο στόχος μίας πιθανής εξέγερσης.Γιατί πολύ απλά, έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου η αστική δημοκρατία, σαν το μόνο δυνατό και δίκαιο σύστημα.

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή. Αλλά αυτή δουλειά, απαιτεί να γίνεται επί ίσοις όροις.Πώς λοιπόν θα πολεμήσουμε νοοτροπίες και αντιλήψεις τη στιγμή μάλιστα που ολόκληρη η Αριστερά δεν συμφωνεί μεταξύ της ?

Μιλάς φίλε μου για τις ιδιωτκοποιήσεις. Σου θυμίζω ότι και στις αρχές της δεκαετίας του '90 μας λέγανε κάποιοι για το πόσο αναγκαίες ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις στις τράπεζες, πως αυτό ήταν απαραίτητη προυπόθεση για να μπούμε ως υγιής οικονομία στην ΟΝΕ.Το τι πραγματικά σήμαινε αυτό, το μάθαμε αρκετά σύντομα και μάλιστα με πολύ οδυνηρό τρόπο.Θέλω να πώ, πως ο κόσμος ενώ γνωρίζει τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση, εύκολα συμφωνεί με αυτούς που ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία και εύκολα καταδικάζει το δημόσιο ως αργοκίνητο και μη κερδοφόρο.

Νομίζω φίλε μου, πως όλα αυτά που θίγεις, πρέπει να αποτελέσουν την αρχή ενός διαλόγου πλέον, για το πώς μπορούμε να περάσουμε στον κόσμο αντιλήψεις που βρίσκονται μακρυά από τον δικό του μαθησιακό ορίζοντα, έτσι ώστε να τεθούν οι βάσεις για μία οργανωμένη και συνειδητοποιημένη πια αντίσταση.Περιμένω τις προτάσεις σου και τον χειμμαρώδη λόγο σου.

Με εκτίμηση
Αλεξάνδρα