ΛΑΡΙΣΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ "ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ"

Στη δίκη των παιδιών αποδείχθηκε με μαρτυρίες και με φωτογραφίες πως οι αστυνομικοί λένε ψέματα. Ένας δημοσιογράφος αναγνώρισε τον εαυτό του στη συγκέντρωση της πλατείας ταχυδρομείου στις 6.30 μμ στις 8-12-2008- όπου σημειωτέον δεν φαίνεται κανείς απ τους διαδηλωτές να φορά κουκούλα/ούτε ένας!- και περιέγραψε τη συγκέντρωση σαν διαδήλωση 2.000 περίπου απλών ανθρώπων και όχι «700 ατόμων που όλοι φορούσαν κουκούλα και έφεραν η πλειοψηφία αυτών στην πλάτη σακίδια με βόμβες μολότωφ» όπως λένε οι αστυνομικοί στις καταθέσεις τους.
Ο αστυνομικός συγκεκριμένα που κατηγορεί την κόρη μου αναφέρει στην κατάθεσή του: «…μέχρι την 18.30 ώρα που άρχισε η πορεία ο αριθμός των διαδηλωτών διαρκώς αυξανόταν. Οι παρευρισκόμενοι διαδηλωτές έφεραν η πλειοψηφία αυτών τσάντες στις οποίες όπως αποδείχθηκε αργότερα βόμβες μολότωφ και άλλα αντικείμενα τα οποία χρησιμοποίησαν αργότερα για την πρόκληση φθορών και επιθέσεων…Μόλις έφθασαν στην κεντρική πλατεία όλοι μαζί οργανωμένοι άρχισαν να προκαλούν φθορές σε καταστήματα τραπεζών που βρίσκονται πέριξ αυτής με πέτρες και λοστούς τα οποία έβγαζαν απ τις τσάντες τους…». Στο τέλος της κατάθεσής του λέει «κλείνοντας θέλω να πω ότι κατά τη διάρκεια των επεισοδίων τραυματίστηκα στο αριστερό μάτι από πέτρα διαδηλωτών προκαλώντας οίδημα». Ο καθηγητής, αυτόπτης μάρτυρας της σύλληψης της κόρης μου, κατέθεσε ότι ο αστυνομικός που τη συνέλαβε έπεσε πάνω της για να την προστατεύσει απ τα χτυπήματα των γκλομπ των αστυνομικών των ματ, φωνάζοντας «αφήστε την αυτή είναι δική μας» και κάποιος απ αυτούς, τον τραυμάτισε στο μάτι εκείνη την ώρα.
Με μόνο στοιχείο λοιπόν αυτές τις καταθέσεις των αστυνομικών που ολοφάνερα ψεύδονται, προσπαθούν να καταδικάσουν τα παιδιά μας και ρωτούν επίμονα αν πετούσαν πέτρες και αν πιστεύουμε ότι πετούσαν πέτρες. Στα ψέματα των αστυνομικών οι δικαστές αποφεύγουν ν αναφερθούν και όταν αμφισβητείται η κατάθεσή τους ρωτούν «γιατί οι αστυνομικοί να πουν ψέματα;», ενώ όταν τους απαντάμε πως μια εξήγηση είναι πως «θέλανε να δείξουν έργο και πως γι αυτό έκαναν συλλήψεις ακόμη και στο σωρό» απαντούν μ ένα περιφρονητικό νεύμα του κεφαλιού.